Mario Dieringer - journalist, docent, familielid, betrokken persoon
Mijn naam is Mario Dieringer en ik heb het grootste deel van mijn leven als journalist en docent gewerkt.
Op 46-jarige leeftijd stortte ik plotseling in en mijn veronderstelde lichte burn-out bleek een volledige ernstige depressie te zijn, bijna in de laatste fase.
Ondanks aanvankelijk succesvolle psychotherapie verslechterde mijn toestand twee jaar later opnieuw en leidde op 28 december 2014 tot een zelfmoordpoging, die ik ternauwernood overleefde na reanimatie.
Mijn toekomstige partner leed ook aan ernstige depressies. Hij weigerde klinische behandeling ondanks progressief verslechterende symptomen en angst. Hij wilde geen hulp vanwege zijn depressie. Misschien kon hij het niet meer.
Met Pasen 2016 pleegde hij zelfmoord.
Mijn schuldgevoelens, angst en paniekaanvallen leidden weer tot een ernstige depressie, die weer gepaard ging met heftige zelfmoordgedachten.
Sinds het leven zulke gewichtige feiten heeft gecreëerd, wil ik niet meer hulpeloos naar de onderwerpen zelfmoord en depressie kijken.
Inmiddels heb ik geen psychologische behandeling meer nodig omdat ik mijn depressie heb kunnen overwinnen. Ik concentreer me nu alleen op Trees of Memory.
Met de beslissing om mijn hart te volgen en om actief te zijn in zelfmoordpreventie, heb ik een pad gevonden dat me heeft bevrijd van de plaag van depressie._cc781905-5cde- 3194 -bb3b-136bad5cf58d_Ik wil deze nieuwe energie graag delen met iedereen die geïnteresseerd is en helpen waar ik kan.
Psychotherapie bij de behandeling van depressie gaat altijd gepaard met veranderingen. Ik deed dat. Radicaal en consequent. Dat heeft me een nieuw leven gegeven. En ik wil de getroffenen op weg helpen.
Ik kan depressie niet genezen. Ik kan ook niet tegen depressies. Maar ik kan je wel aanmoedigen, want therapie bij depressie gaat altijd gepaard met veranderingen. En ik kan je een beetje helpen met mijn ervaringen.
Het grootste deel van mijn leven heb ik als journalist in verschillende media gewerkt. vooral voor televisie. Daarna ben ik mijn eigen bureau Echte Wortarbeit begonnen - Kommunikationsatelier 2.0 in Frankfurt. Mijn hart bleef echter altijd in mijn huis in Berlijn.
Voor de start van TREES of MEMORY gaf ik les aan verschillende universiteiten (EMBA, Fresenius, macromedia en de Journalistenakademie Dr. Hoffacker GmbH). Daarnaast was ik tot 2020 docent bij de trainingsfaciliteit alfatraining Bildungszentrum GmbH en leidde ik mensen op die op zoek waren naar een nieuw professioneel perspectief.
Ik ben ook betrokken als tweede bestuurslid van de vzw Friends for FRANS eV, waarvan ik mede-oprichter ben. De vereniging ondersteunt projecten van en met FRANS, het Frankfurt netwerk voor zelfmoordpreventie , op het gebied van preventie en educatie in het gehele Rijn-Maingebied.
DIEREN & NATUUR
Op de foto ernaast staat mijn hond Tyrion, die mij sinds 22 juli 2018 vergezelt bij deze geweldige taak. Tyrion komt uit een Bulgaars dierenasiel en is het geschenk van veel mensen die mij volgen op Facebook en denken "Mario heeft een hond nodig". En daar hebben ze groot gelijk in. Hij werd mijn grote liefde en een trouwe metgezel.
Mocht je Tyrion willen steunen met een paar euro voor eten of verzekering etc. dan kan dat via deze PayPal link . Als alternatief kunt u er ook voor zorgen dat mijn metgezel geen honger lijdt door een conventionele bankoverschrijving te doen. Ik zou heel blij zijn, want we hebben dringend ondersteuning nodig bij dit grote project:
ING DiBa - Mario Dieringer
BIC: INGDDEFF _cc781905-5ccde-3194-5) 3194-bb3b-136bad5cf58d_
IBAN: DE63500105170831619540
DROMEN IN DE HEMEL
Ik ben niet de superatleet, want behalve wandelen, vind ik het gewoon leuk om op mijn paraglider en mezelf rond te hangen
bekijk de wereld vanuit de lucht. Maar dat doe ik nog niet
zo lang en soms heb ik moeite om op te blijven.
Ik vind het echter jammer dat ik mijn paraplu niet mee kan nemen op reis. Wat voor droom zou dat zijn? Wandelen en glijden over de heuvels en bergen.
GEEF NIET OP
En ja, ik moet gek zijn. Helemaal krankzinnig en ja, ik weet wat ik doe. Ik weet wat ik ga opgeven. Ik weet aan welke ontberingen en gevaren ik mezelf zal blootstellen en ja, ik denk ook aan pensioen. Maar ik maak me geen zorgen meer. En nee, ik ben niet bang - nooit geweest.
Behalve de afgelopen maanden, die mijn leven drastisch hebben veranderd. De persoon van wie je houdt verliezen door zelfmoord is waarschijnlijk het ergste lot dat op je pad kan komen. Zeker als je het zag aankomen.
Er is niets meer van je over. Geen geloof, geen hoop, geen toekomst.
Het duurde lang voordat ik kon slapen en weer kon nadenken. Een paar maanden daarvoor kwam ik de eerste dag zonder huilen door. Daarna was het nog een lastige weg. Soms is hij dat nog steeds. Er gaat geen dag voorbij zonder herinneringen, geen dag dat ik ons leven, het lachen, de mooie momenten, zelfs boze argumenten niet mis.
Met TREES OF MEMORY heb ik een perspectief dat ik wil delen. Een toekomst die ook voor vele anderen mogelijk is, ook al is het heden zo zwart en slecht. Geloof in jezelf, geloof in het leven en geloof in hoop. Je zult niet teleurgesteld worden.
Als ik iets goeds voor je kan doen en gewoon luister, nodig me dan uit. Ik zal je ook ondersteunen met werk dat is achtergelaten - na alles wat je is overkomen. ik kan aanpakken. Uit ervaring weet ik hoe belangrijk het is om te helpen waar dat nodig is. Om deze reden heeft de vzw TREES of MEMORY eV sponsorschappen / contactpunten gecreëerd voor mensen die iemand hebben verloren door zelfmoord. Onze sponsors proberen te helpen en samen zullen we veel meer doen.
